Η αλήθεια είναι ένα παραμύθι...και η ζωη επίσης...

Απολογισμός...10ετίας.

Και έφτασε και η στιγμή που αριθμητικά έστω αλλάζω ...μεγαλώνω.
Παύω να χρησιμοποιώ το 20- μπροστά από την ηλικία μου...30...ουφ...
Μια απίστευτη δεκαετία που όπως λέει ο Κ. είναι η αρχή ακόμα ομορφότερων στιγμών.Δεν αντιλέγω...αλλά λίγο μια μικρή κρίση την έχω πάθει...

Δεν ανήκω στους ανθρώπους που κάνουν απολογισμούς και τώρα δε ξέρω τί μ' έπιασε...αλλά δικαιούμαι να έχω μια μικρή μελαγχολία οτι μεγαλώνω....
Θα μου πείτε καλά τώρα το κατάλαβες;;! Καλά δε λεω οτι από Τετάρτη, Α. μου, θα σέρνω παντουφλίτσα και χράτσα χρούτσα με τη μασέλα...αλλά ρε παιδί μου
πρώτα -άντα είναι αυτά.

Ολες τις προηγούμενες μέρες όλο και κάποιος φίλος/φίλη είχε γενέθλια και πέρναγε στην όχθη των 30...
Γενιά του '83..υποτίθεται η γενιά που θα γαμ^&%$ και θα έδερνε...βέβαια μεχρι στιγμής μόνο μας έχουν &^$%^% οπότε αναμονή και υπομονή...

Πρωινός καφές και τσιγάρο...(οχι δε το κόβω!) και σκέψεις.
Σε αυτές τις σκέψεις αν υπάρχουν αναμνήσεις; Ε ναι ...εννοείτε...αλλά οχι δε μετανιώνω για ΤΙΠΟΤΑ απ οσα έκανα τη δεκαετία που πέρασε. Μόνο για οτι ΔΕΝ έκανα.Για όσους ανθρώπους άφησα ή μ άφησαν (ανάλογα την οπτική γωνία) , λόγια που δεν είπα , αγκαλιές που δεν έδωσα..γενικότερα ως άνθρωπος δε μετανιώνω.Βαριέμαι πολύ να το κάνω..

Κάποιος άνθρωπος κάποτε αναφερόταν σε μένα ως πίτς άκα πιτσιρίκι...και τώρα τί; Καλά σε καμία μα καμία περίπτωση δεν αρχίζω τα κλισέ του στυλ
"εγώ θα μείνω πάντα παιδί" και λοιπές μαλακίες. Μ αρέσει που ωριμάζω...αλλά οχι που χάνω την αθωότητα μου με την έννοια οτι πλέον ξέρω οτι πίσω από κάποια λόγια κάποιων ανθρώπων κρύβονται άλλα από αυτά που λένε...έμαθα να κοιτάζω το βλέμμα και να μη μένω στις λέξεις που προφέρονται....τώρα γιατί δε μ αρέσει αυτό; Γιατί σημαίνει απλά οτι πληγώθηκα /πλήγωσα μέχρι να το καταλάβω.
Οι λέξεις από μόνες τους είναι ανούσιες αν δεν συνοδεύονται από καθαρό βλέμμα.Μου πήρε χρόνια να το μάθω αυτό...(είδες Κ. οι σημειώσεις που κρατάω πιάνουν τόπο σιγά σιγά).

Αλλάζω...ή μεγαλώνω, όπως θέλετε πείτε το και προσπαθώ γράφωντας να κρατήσω τις στιγμές και σκέψεις που έχω ΤΩΡΑ..εδώ ...αυτή τη στιγμή.
Μου επιτρέπετε έτσι;;

Αντε Χρόνια πολλά και ...πάνω απ' ολα καλά...πάμε παρακάτω.

Συνέχεια στα όρια

Σάββατο πρωί με καφέ και τσιγάρο.
Κοιμήθηκα πολύ κι όμως νιώθω σαν να έτρεχα όλο το βράδυ...ίσως γιατί το μυαλό μου το έκανε.
'Ηταν κάπου αλλού...ξέρω 2 ανθρώπους που θα μου γκρινιάξουν γι αυτό αλλά θα με καταλάβουν.

Συνέχεια στα όρια...αυτά τα όρια ποιός τα θέτει; Που είναι η γραμμή; Γιατί να υπάρχουν αν δεν είναι εκεί για να τα ξεπερνάμε; Ποιός αποφασίζει τελικά θα μου πείτε;

Μ εχει πιάσει κάτι...σαν να μην μπορώ να ησυχάσω...σα να θέλω κάτι να κάνω...οχι οτιδήποτε..έχει και όνομα και διεύθυνση...άσχετο αν εγώ φέρομαι σαν ΑΑ που αρνείται να ξαναβάλει ποτό στο στόμα του όσο κι αν θέλει...
Αλλά αυτή η επιθυμία του "απαγορευμένου" ενω ξέρεις οτι σε σκοτώνει συνεχίζεις να το θέλεις. Καλός ο μηλίτης αλλά ...

Σήκω....πάμε μια βόλτα. Οχι άλλες σκέψεις.

Somewhere Over the Rainbow

17 Νοέμβρη...

Συννεφιά έξω και μέσα.Λίγο από αυπνία...λίγο από ύπνο με περίεργα όνειρα.
Χαζεύω τον ουρανό και σκέφτομαι....

Διάβαζα προηγούμενα post και θυμάμαι πόσο πολύ ήθελα ένα μήνυμα που δεν ερχόταν...το περίεργο είναι πως όταν τελικά ήρθε
απλά το διέγραψα.Δε σήμαινε τίποτα πλεον. Και τί μπορεί να σημαίνει κάτι που ενώ έχει τόσο "γλυκά" λόγια να μην έχει καθόλου
μα καθόλου αλήθεια; Γιατί εκεί είναι στην ουσία όλα. Στην αλήθεια που κρύβεται πίσω από τις λέξεις. Οχι οτι ακόμα δεν τρέμω στις τυχαίες
συναντήσεις. Αλλά πλεον απλά το προσπερνώ.Γιατί δεν υπάρχει. Βλέπεις όσο κι αν παλεύεις για κάτι έρχεται η στιγμή που καταλαβαίνεις
οτι δεν υπάρχει κανένας μα κανένας λόγος. Οτι όλα τα ήθελες εσύ και όχι ο άλλος. Πονάει αλλά είναι και η απελευθέρωση που ήθελες.
Προχωράς και αυτό έχει τη μεγαλύτερη σημασία.

Πάμε στο δια ταύτα λοιπόν...και όλα από την αρχή. Παύεις να γράφεις "οδηγίες προς ναυτιλομένους" (τελικά με πόνεσε περισσότερο αυτή η ατάκα απ΄οσο παραδέχομαι).
Νοέμβρης και όλα αρχίζουν αλλιώς. Θες από συναισθήματα που πίστευες οτι δε ξανάνιωθες; Οτι έλεγες πως εγώ ποτέ ξανά..κι όμως έρχεται κάτι άλλο και καταλαβαίνεις
πως ζεις...ακόμα κι αν αυτό δε προχωρήσει ξέρεις οτι ΕΣΥ προχωράς κι αυτό σημαίνει πιο πολλά απ' οτιδήποτε άλλο.

Ένας καφές με φίλους που χαίρεσαι να βλέπεις πως χαμογελάνε γιατί και αυτοί νιώθουν αυτό το "κάτι άλλο" που δε περίμεναν. Και χαίρεσαι που χαίρονται.
Λες και κάποιος εκεί πάνω αποφάσισε πως μας αξίζει αυτό το "χαμόγελο" ...το περίεργο είναι πως κάποτε έτσι αποκαλούσα ένα άτομο.

Οπότε πάμε γι άλλα...έτσι;

Ενα τραγούδι που λατρεύω πραγματικά είναι αυτό...και τα λέει όλα...

Someday I'll wish upon a star
And wake up where the clouds are far
Behind me.
Where troubles melt like lemon drops
Away above the chimney tops
That's where you'll find me.

*K. και Α. σας ευχαριστώ...ξέρετε εσείς

Οκτώβριος

Οκτώβριος...καλοκαίρι ακόμα...ευτυχώς.

Τώρα να είμαι ειλικρινής ο Σεπτέμβρης ολίγον τι μας %^$#@#...

Και φυσικά εννοείται πως έχω και επιχειρήματα για το πόσο σκατά ήταν..από τη μία μέση, πλάτη και εγώ να μοιάζω με 80+ γριά ,
το αμάξι συνεχώς με βλάβες (και άρα έξτρα έξοδα) ,φίλοι με θέματα οικογενειακά που τους έκοβαν το χαμόγελο, μια εκπομπή που χιλιοπεριμέναμε και να μη μπορεί με τίποτα να βγεί στον αέρα
(καλά λέει ο Αντώνης οτι τα μηχανήματα αυτά είναι του διαβόλου) και επιπλέον ηλίθιες ατάκες του στυλ "το blog σου είναι οδηγίες προς ναυτιλομένους;" ...ναι και για ηλίθιες ...διάλεξε σε ποιά
κατηγορία είσαι...

Βέβαια από την άλλη...είχε και τα καλά του έτσι; Πάλι καλά δηλαδή αλλιώς με βλέπα να φεύγω από τον τρίτο..ωραίες βόλτες με φίλους ,υπέροχα απογεύματα και ακόμα πιο υπέροχα βράδια.

Πάλι καλά...

Ελπίζω για όλους μας να είναι λίγο έστω καλύτερος αυτός ο μήνας...δε ζητάω πολλά έτσι δεν είναι;;;

RIGHT NOW

Κάνοντας μια συζήτηση πάνω στο προηγούμενο κείμενο προσπαθούσα να σκεφτώ πως μπορείς να πεις κάτι που σκέφτεσαι σε κάποιον που δεν εννοεί ν ακούσει.
Τώρα αν ο λόγος που δεν ακούει είναι γιατί δε νοιάζεται ...ε τον στέλνεις στο καλό και προχωράς.
Αν όμως ο λόγος είναι γιατί έχει ήδη φτιάξει στο μυαλό του και τί θες να πεις αλλά και τί νιώθεις τα περιθώρια είναι λίγα αλλά υπάρχουν...
οπότε ή το παλεύεις ή αποχωρείς από τη μάχη. Τώρα αν είσαι λίγο πεισματάρης το τραβάς.

Σκεφτόμουν πως ο καλύτερος τρόπος να πεις κάτι σε κάποιον που δεν ακούει είναι απλά γράφοντας το.
Απο εκεί και πέρα είναι στο χέρι του αν θα το διαβάσει ...και κυρίως αν θα διαβάσει "ανάμεσα στις γραμμές" γιατί τα πιο βαθιά νοήματα και σκέψεις είναι εκεί.

Αν, για παράδειγμα τώρα ... προσπαθείς συνεχώς να πεις σε κάποιον θέλω "αυτό" , όπου "αυτό" μπορεί να είναι σχέση ή φιλία ίσως τα πράγματα να είναι πιο απλά...
πάμε όμως στην περίπτωση όπου αυτό που θες και συνήθως ο άλλος και δυσκολεύεται να το πιάσει (ειδικά αν έχεις πέσει στον ξερόλα που περιέγραφα στο προηγούμενο κείμενο)
αλλά και εσύ να το πεις ,είναι κάτι λίγο πιο "ελεύθερο" βρε παιδί μου ,γιατί πολύ απλά εως εκεί μπορείς να δώσεις αλλά και να δώσει τί κάνεις;
Ο Α. πρότεινε κουβέντα στα ίσα...ναι αν πετύχει σφύρα μου...ο Κ. σκηνή από τους "απαράδεκτους" (έλεος βρε μωρό μου!!!) ...καμιά πιο ρεαλιστική πρόταση;
Ίσως από εσένα όπου αναφέρομαι κιόλας;




*Α, και σε περίπτωση που ακόμα δε κατάλαβες...αυτό το τραγούδι το θυμάσαι;

RIGHT NOW
(Mann / Sigman)
Mel Tormé


Right now, let me take you by the hand
Right now, put your lips at my command
Right now, fly me onto lovers’ land
Baby, don’t you leave me at the post
Kiss me, let me feel it coast to coast
Right now, baby, need your love the most

You have set my soul on fire
Only you can satisfy this great desire

Right now, let the whole world break in two
Right now, stars will tumble from the blue
Right now, just as long as I’m with you

Right now, it’s the time and it’s the place
Right now, for a ride through outer space
Right now, let me have that wild embrace

You have set my soul on fire
Only you can satisfy this great desire

One time, let the wine of love flow free
One time, be the lover you can be
Right now, come and give yourself to me

You don't know me

Τελικά ένα απο τα πράγματα που με κάνουν πραγματικά να θυμώνω είναι να νομίζει ο άλλος ( ο οποιοσδήποτε "άλλος") οτι σε γνωρίζει καλά και να φέρεται αναλόγως.
Να νομίζει οτι ξέρει τί σκέφτεσαι , τί ζητάς από σένα και απο αυτόν...χωρίς φυσικά να έχει μπει καν στον κόπο να σε ρωτήσει βρε αδερφέ...για τους τύπους έστω.

Μπορώ να είμαι κάθετη σε αυτό...μην νομίζεις οτι γνωρίζεις τί σκέφτομαι...πέφτεις έξω. Αν εξαιρέσω 2-3 ανθρώπους στη ζωή μου που πραγματικά μάτωσαν μέχρι να μπουν στο μυαλό μου
όλοι οι υπόλοιποι υποθέτουν και 9 στις 10 πέφτουν έξω. Φυσικά και δε μ ενδιαφέρει για τους απλούς γνωστούς...εκεί το επιδιώκω κιόλας. Δε θέλω πολλά πολλά με την ψυχή μου.
Θυμώνω με αυτούς τους λίγους (αυτούς τους λίγους που ο καθένας μας αφήνει να πλησιάσουν) που νομίζουν οτι γνωρίζουν τί ειναι καλό για μένα..οτι κάποια στιγμή θα καταλάβω...ε αει .... μη το πω.

Τί μαλακία κι αυτή ε; Υπάρχει πραγματικά πιο ηλίθια ατάκα από αυτή " εγώ ξέρω τί είναι καλό για σένα" ...πραγματικά τράβα κάνε ένα κρύο ντους και ξαναέλα...ποιός είσαι που ξέρεις τί είναι καλό
για μένα;Και συγνώμη αλλά ποιος σε διόρισε παντογνώστη; Γιατί για να γνωρίζεις τί είναι καλό για τον άλλον ξέρεις τα πάντα γύρω από αυτόν και το μέλλον του...(βρε λες να έχω τέτοιο άτομο στη ζωή μου και
να μη το εκμεταλεύομαι;;! nope...don't think so).

Ρώτα με...τόσο δύσκολο είναι;

Το καλοκαίρι έφυγε …

Πρώτη μέρα του Σεπτέμβρη…πάει κι αυτό το καλοκαίρι…τελείωσε μ ένα υπέροχο «μπλε φεγγάρι». Σούνιο, Τσανακλίδου – Τσαλιγοπούλου, θάλασσα, βουνό και ένα υπέροχα φωτισμένο μνημείο να προσπαθεί να κλέψει το φως από το πανέμορφο φεγγάρι . Η Τσανακλίδου έκλεισε τη βραδιά με το «χάρτινο το φεγγαράκι»..σαν να μην έφτανε το «αληθινό» φεγγάρι που στόχευε στις καρδιές…λες και δεν ήταν αρκετό το να κρατάς μια συσκευή περιμένοντας κάτι μικρό να έρθει.. («αν με πίστευες λιγάκι θα ‘ταν όλα αληθινά»). Όπως και αν έχει όμως το καλοκαίρι μας αποχαιρέτησε χαρίζοντας μας απλόχερα μια υπέροχη βραδιά.

Πως περνάει έτσι ο καιρός ρε γμτ; Ελπίζω όλοι μα όλοι να περάσατε υπέροχα, αντίθετα με τις προσδοκίες ότι φέτος όλα θα ήταν μαύρα. Ε όχι!
Τι έμεινε λοιπόν από αυτό το καλοκαιράκι ; Φυσικά ΔΕ θ αναφερθώ στις εκλογές και στα λοιπά ανόητα που ακούμε από το πρωί μέχρι το βράδυ (έλεος πια …τόσο μαζόχες είμαστε όλοι που δε κλείνουμε καθόλου το χαζοκούτι;;;!).
Ένα υπέροχο καλοκαίρι…ναι, ναι με λίγα λεφτά αλλά με καλή διάθεση όλα λύνονται. Παρέες μαζεμένες σ ένα σπίτι κοντά σε θάλασσα και όπου βγει.
Δε θέλω ρε παιδάκι μου άλλη γκρίνια και αυτό έρχεται από κάποια που συχνά γκρινιάζει. Ναι το παραδέχομαι .Φταίει ο ωροσκόπος μου.

Αν είναι κάτι που μπορείς να κάνεις το καλοκαίρι είναι να είσαι ο εαυτός σου …άνετα όμως. Να φοράς ό,τι γουστάρεις και γενικά ν αλητεύεις. Με λίγα και με πολλά αν θες πάντα θα περνάς καλά. Κάνοντας μια συζήτηση μ ένα φίλο με τον οποίο ανήκουμε στην ίδια κατηγορία ανθρώπων που ποτέ δε γουστάραμε τα club/bars αλλά τους ανοιχτούς χώρους με μπυρίτσα στο χέρι και καλή παρέα λέγαμε ότι επιτέλους αρχίζουν να καταλαβαίνουν όλοι ότι δε χρειάζεσαι ούτε τα ντεσιμπέλ ούτε τους μεγάλους λογαριασμούς για να απολαύσεις ένα βράδυ καλοκαιριού (ή χειμώνα) στην Ελλάδα. Ρε σεις σκεφτείτε λίγο…ζούμε σε μια χώρα με απίστευτα μέρη…λες και δεν έχουμε που να πάμε στριμωχνόμαστε σε λίγα τετραγωνικά με τον διπλανό να μας χουφτώνει και όχι τίποτα άλλο να μη το κάνει και επίτηδες! Έλεος … απολαύστε τη χώρα μας…τις παρέες σε μέρη όπου στην τελική μπορείς και να συζητήσεις (ναι, ναι γίνεται κι αυτό σε βραδινή έξοδο!)

‘Ήδη έχουν αρχίσει να μας βομβαρδίζουν για το πόσο χάλια θα είναι ο φετινός χειμώνας, θα έρθουν λοιμοί και καταποντισμοί, ο πυρήνας της γης θα σταματήσει να γυρνάει , όλοι οι πλανήτες θα βάλουν στόχο την πλ. Συντάγματος και ο κόσμος θα καταστραφεί το Δεκέμβρη. Ναι…οκ…τι θα λέγατε μέχρι να γίνουν όλα αυτά να κλείναμε τα ρημαδο-ραδιόφωνα και τις κωλο-τηλεοράσεις…ν αφήναμε τους δημοσιογράφους και τους πολιτικούς να μαλλιοτραβιούνται μόνοι τους και εμείς απλά να ζούσαμε τη στιγμή μας; Την κάθε μας στιγμή… ή έστω όσες περισσότερες μπορούμε.

Αυτή είναι η ευχή μου για το χειμώνα που έρχεται..μη μασάτε. ‘Όλα μπορούν να γίνουν καλύτερα αν το θέλουμε και το πιστεύουμε…